Een stukje over vroeger en nu. En over leven in het nu. En dan niet vroeger in de zin van toen mijn ouders jong waren, toen er nog geen mobieltjes bestonden of toen Jezus werd geboren, maar vroeger als in ‘toen ik jong(er) was’. Ik heb goede en veel leuke herinneringen aan vroeger en als ik terugdenk aan de tijd dat ik als 11-jarig meisje net van de basisschool af kwam, dan denk ik aan leuke momenten en aan alleen maar lol.
Ook op de middelbare school heb ik het gelukkig altijd naar mijn zin gehad, maar toch dacht ik nog vaak terug aan de tijd zonder zoveel huiswerk en zonder leraren die voor je gevoel al zoveel van je verwachten.
En nu? Nu ben ik een student. Ik zit op kamers en heb een vriend, en mijn leven is compleet anders dan 1,5 jaar geleden. Maar nog steeds denk ik vaak aan vroeger. Ik kijk terug op mijn middelbare schoolleven als een geweldige tijd, maar tegelijkertijd baal ik een beetje dat ik op dat moment niet besefte hoeveel leuke en vooral ook gekke dingen ik deed en meemaakte. Gewoon af en toe éven ergens wat meer stil bij staan, dat had ik moeten doen.
En als ik ga werken? Kijk ik dan ook zo terug op mijn studentenleven? Had ik er maar meer bij stilgestaan hoe geweldig het was en hoe ik, ondanks school en het leren, de tijd van mijn leven had?
Ja, waarschijnlijk wel. Maar dat wil ik niet. Want het was vroeger niet beter. Het was net zo goed. En overal had ik leukere en mindere momenten en gingen dingen af en toe wat beter en af en toe wat minder.
Toen ik hier een tijd geleden echt goed over nadacht heb ik besloten af en toe wat meer stil te staan bij hoe fijn het leven NU is. Niet continue, maar gewoon, af en toe. En dan vooral wanneer ik ook echt in zo’n fijn moment zit. Lekker uitgaan met vriendinnen en genieten van de muziek die mijn lichaam alle kanten op laat bewegen, bijvoorbeeld. Want voor je het weet is het weer voorbij.
Liefs,
Lobke
Mooi, het kan inderdaad nooit kwaad om bewust stil te staan bij de goede dingen. Ik ben inmiddels een paar jaar afgestudeerd. In het begin miste ik zelfs de tentamens, maar iedere levensfase heeft zijn charme. Het werkende leven ook, echt waar 😉
Ja kan ik me wel iets bij voorstellen! Lijkt me wennen om opeens te gaan werken in plaats van te studeren. Maar inderdaad, denk dat alle fases wel zo zijn eigen charmes hebben (:
Er is sowieso één ding wat vroeger ontstaan is en wat nu en waarschijnlijk altijd zal blijven, ja je raadt het natuurlijk al, maar alle verschillende soorten ijsjes waar je gek op bent! (Natuurlijk overduidelijk te zien op die leuke foto!)